Laurine Bonnewits (47) is moeder van een zoon en twee dochters. Haar man is mede-eigenaar van een familiebedrijf voor horeca-apparatuur. In haar vrije tijd is ze vrijwilliger bij de Brandwondenstichting, rijdt ze op haar paard en is ze actief in loopgroep Berkel.
Op de middelbare school was ze al politiek actief. Dat viel de gemeente Hellevoetsluis op en men vroeg haar zitting te nemen in de adviescommissie voor jeugd- en jongerenzaken. Laurine werd op haar 23e gemeenteraadslid voor de VVD en was ook in Lansingerland gemeenteraadslid tot 2015. Toen werd ze gekozen als Statenlid. “Ik vond het werk als gemeenteraadslid altijd heel leuk en daar kun je vaak herkenbaar voor je kiezers iets bereiken. Een Statenlid is voor kiezers veel anoniemer, houdt zich met hoofdzaken bezig, maar kan evengoed veel bereiken.”
Wat doet een Statenlid?
“Ik houd me bezig met dingen die te groot zijn voor de gemeente en te klein voor het Rijk. Provinciale Staten vertegenwoordigt ongeveer 3 miljoen inwoners van de provincie Zuid-Holland die in 52 gemeenten wonen. Een Statenlid controleert de Gedeputeerde Staten, net zoals een gemeenteraadslid het college van b. en w. controleert.
De provincie moet ervoor zorgen dat de regelgeving in orde is, zodat iedereen kan wonen, werken en recreëren. Het is dus vooral een faciliterende rol richting de gemeenten, zodat die de taken goed uit kunnen voeren. Je hebt daardoor met veel verschillende dingen te maken, zoals bereikbaarheid, natuurbehoud, land en tuinbouw, industrieën, grondontwikkelaars, kenniseconomie, klimaatadaptatie, en duurzame energie.”
Welke onderwerpen zitten in jouw portefeuille?
“Ik ben vicevoorzitter van de VVD-fractie, en voorzitter van de werkgroep Internationaal van de Staten Zuid-Holland, waar relevante Europese en internationale onderwerpen aan de orde komen. Er is een gezamenlijke Randstedelijke Europa strategie met de provincies Noord-Holland, Utrecht en Flevoland. Ik ben woordvoerder commissie Ruimte en Leefomgeving, waar het vooral over ruimtelijke ordening en de regionale economie gaat. Dat spreekt me bijzonder aan, omdat veel beleid wat ondernemers direct raakt, voortkomt uit de provincie. Ik kom zelf ook uit een ondernemersgezin en weet uit ervaring dat het midden en kleinbedrijf (MKB) de motor van de samenleving is. Sommige bedrijven proberen tijdens de huidige crisis het hoofd boven water te houden met prachtige en creatieve oplossingen. Anderen dreigen om te vallen, met enorme gevolgen voor de werkgelegenheid als die schakels in de keten wegvallen. Daar zou nu meer begrip voor moeten zijn. Maar ook later, omdat werkgevers hun opgespaarde pensioenen nu in hun bedrijf stoppen om maar overeind te blijven.”
Hoe kom je op de landelijke VVD-kieslijst en waar liggen je ambities?
“Daarvoor moet je solliciteren en een selectiecommissie maakt een afweging. De vorige keer had ik een eervolle plaats bij de laatste vijf, nu sta ik 68e. Er zijn vooral uit Zuid-Holland veel kandidaten die op de lijst willen. Ik wil mij – op welke plek ik ook politiek actief ben – ten volle inzetten voor ondernemers èn jongeren. Veel politici weten niet echt hoe het is om ondernemer te zijn en kunnen de vertaalslag naar beleid minder goed maken.
Jongeren die de wind minder in hun rug hebben, verdienen speciale aandacht en hulp om hun leven beter op de rit te krijgen. Bij jongerenontmoetingsplaatsen zouden jongerenwerkers op een laagdrempelige manier kunnen doorverwijzen naar passende jeugdhulpverlening.
Politiek is een sport van de lange adem: lang vergaderen en lang wachten totdat je standpunten in resultaten zijn omgezet. Dat geldt voor het gemeentelijke, het provinciale en het landelijke bestuur.”
Dit artikel is overgenomen uit De Heraut. De auteur is Freek J. Zijlstra.